Boris de Klerk
Boris de Klerk is een performance- en geluidskunstenaar die altijd op zoek is naar nieuwe vertelvormen en manieren van waarnemen. Voor De Klerk is een geluid nooit enkel klank, een beeld nooit stil, een stilte nooit onzichtbaar. Neem een duik in zijn wereld, waarin al jouw zintuigen herschikt worden.
Vijf vragen aan Boris de Klerk
Wie ben jij?
Ik ben Boris de Klerk.
Wat doe je?
Ik werk voornamelijk als theatermaker en muzikant. Ik maak en regisseer eigen performances, doe het geluidsontwerp voor andermans performances of dansvoorstellingen en maak zowel alleen als met de band Petersburg muziek. Zo ben ik altijd bezig met klank in een live ruimte.
Binnenkort begin ik aan een solowerk rondom De Blinden van Maurice Maeterlinck, doe ik het geluidsontwerp voor een aantal voorstellingen en werk ik met Petersburg aan een nieuw album.
Wie zijn je favoriete schilders en componisten?
De laatste tijd ben ik qua muziek heel erg onder de indruk van The Books, Still House Plants, het nieuwe Thaiboy Digital album, Death Grips, Caroline, Alex G, James Krivchenia en Slauson Malone. Favoriete schilders zijn Giorgio Morandi, Miriam Cahn, Marlene Dumas, Willem de Kooning en de fotograaf Jeff Wall (geen schilder, maar wel erg indrukwekkend!).
Wat is je favoriete bezigheid?
Naar de kroeg gaan.
Wat is jouw idee van ellende?
Eenzaamheid.
Waar zou je willen wonen?
Ik voel me nu erg gelukkig en voor het moment op m’n plek in Amsterdam! Een grotere stad als Brussel of Parijs lijkt me wel heel cool, maar ook een beetje eng en spannend.
Loom
Subbacultcha en We Are Public nodigen je uit voor Loom. Een terugkerend avondprogramma waarin theater, performance, livemuziek en dj-sets met elkaar verweven zijn.
Waan je tussen de sierlijk uitbarstende muziek van Lauren Duffus, de verkennende performance The Well van Fernanda Libman en de hypnotiserende dj-sets van Cobahn en Derozan.
Boris de Klerk heet je welkom op Loom met THANK YOU, een performance die aanvoelt als een open laboratorium. De tijd en de herinnering wordt door middel van taal en geluid vertraagd en versneld, herhaald en geplagieerd, vervormd en opnieuw geschapen. Via industriële noise, dagboekfragmenten en veel tape blijven de spelers op zoek gaan naar het punt waarop de taal en het geluid uit elkaar lijken te vallen, om ze met tape en plakband bijeen te houden.
