Een dansvoorstelling over creatie voorbij het menselijke

Call me Jay is een pas-de-trois tussen twee dansers en een bewegende LED-lamp. Wie leidt, wie volgt, en wie heeft werkelijk de controle? Te midden van kabels en traditionele podiumverlichting bewegen de performers zich door een landschap van onderlinge verbinding en onderhandeling. De ene danser gebruikt haar eigen lichaam, de andere bestuurt de lamp op afstand—maar de lamp zelf lijkt een eigen wil te hebben.