Atypische singer-songwriter schildert in zwarttinten

Verwacht geen lieflijke koffietentjesmuziek van Emma Ruth Rundle. De songwriter opereert graag in de schaduwen – ergens in het donkergrijze gebied tussen gloomy pianoballads, abstracte texturen en grungy gitaargeweld.

Op haar meest recente album, Engine of Hell, zet Rundle haar gitaar bij het grofvuil. Vanachter haar piano legt ze de menselijke kwetsbaarheid en imperfectie bloot, op een manier die aan Agnes Obel doet denken.