Twee fysiek uitdagende werken; één over zelfbeheersing, de ander een ode aan de koortsdroom

Twee fysiek uitdagende werken; één over zelfbeheersing, de ander een ode aan de koortsdroom.

Febris
Twee mannen, ze schuiven over de vloer. Hun torso’s en ledematen verdubbelen zich voor onze ogen en raken in en uit de knoop. Breakdancer Simon Bus maakte dit duet samen met b-boy Roy Overdijk (The Ruggeds). Beiden vouwen ze hun lijf met het grootste gemak alle kanten op. Onnavolgbaar fysiek. Met Febris brengen Simon en Roy een ode aan de koorts, aan het koortsige lichaam en aan de broeierige intimiteit van de koortsdroom. Het visioen. 

In Simons werk gaan sereniteit én relativering samen. Startend vanuit verhalende thema’s brengt hij gaandeweg een abstractie die rust geeft en tegelijkertijd uitnodigt tot verontrusting. 

Als uitgangspunt voor deze korte soloperformance neemt Courtney May Robertson een metafoor voor zelfbeheersing; een ruiter die een wild paard temt. Ze kijkt naar de strijd tussen het omarmen van je verlangens, en het reguleren van gedrag in overeenstemming met de maatschappelijke druk. Visuele projecties omsluiten Courtney in een achthoek van 4 meter in diameter. Door een combinatie van poëzie, dans en zang reist ze door landschappen van persoonlijke verlangens, herinneringen en conflicten. De ruimte fungeert als een tijdcapsule; intieme homevideo’s worden vermengd met fragmenten van YouTube, documentaires en oude films. the pleasure of stepping off a horse when it’s moving at full speed is Courtney’s poging om de, soms rommelige, tegenstrijdigheden te omarmen waaruit een veelzijdig mens bestaat.