Experimentele documentaire over de mensheid

Maar liefst acht jaar werkte Boris Mitić aan zijn ode aan Niets, zijn filmisch equivalent van Erasmus’ humanistische satire Lof der Zotheid (1513). Daarin reist de godin Zotheid de wereld rond en betoogt zij dat het slimmer is om gek te zijn dan om slim te zijn. 

Vijfhonderd jaar later geeft Mitić de beurt aan Niets, die van huis wegloopt en de wereld in trekt. Niets ziet de wereld aan zich voorbijtrekken in al haar schoonheid en treurnis: een kleurig veld vol bloemen, ME’ers spelend in de sneeuw, een nukkig paard op een afvalberg, een plein vol traangas en demonstranten. Al snel begint Niets menselijke trekjes te vertonen en is hij net zo in de war als wij, maar gaandeweg lukt het hem de menselijke aard te doorgronden. Het commentaar van Niets komt tot ons in rijm, met de heerlijk gruizige stem van punkrocklegende