Een poëtica van plasticiteit, abstractie en verbeelding

Moving in Concert stelt zich een universum voor waarin mensen, technologieën en natuurlijke materialen samen bestaan en zo een abstracte reeks bewegingen creëren. Geïnspireerd door de manier waarop lichamen zintuiglijk beïnvloed worden door in een gedigitaliseerde wereld te leven, onderzoekt de voorstelling een poëtica van plasticiteit, abstractie en verbeelding.

In de voorstelling gebruikt Mette Ingvartsen lichtgevende reflecties om een vloeibare ervaring van ruimte en vorm voort te brengen. Dat doet ze door licht en schaduw elastisch te moduleren. Hallucinatorische visuele impressies verschijnen wanneer de dansers licht- en kleurbronnen door de ruimte dragen. Het publiek wordt uitgenodigd om deel te nemen aan een hypnotiserend landschap voortgebracht door abstracte bewegingen, lichtsculpturen en intense kleursensaties. Choreografie is in Moving in Concert geen proces dat vorm tekent en reguleert, maar wel één dat vormen en patronen te voorschijn laat komen om de ervaring van ruimte, lichamen en dingen vorm te geven.