Over eenzaamheid en online identiteit

In The New Electric Ballroom storten drie zussen een hallucinante woordenvloed over ons uit. Ze heten Breda, Clara en Ada en hebben zich opgesloten in het huis waar ze opgegroeid zijn. Hun huidige leefwereld is beperkt, maar over hun jonge jaren vertellen ze elkaar talloze verhalen die bijna mythologische proporties aannemen. De taal waarmee ze hun fantasieën tot leven wekken klinkt als een muziekstuk vol zinderend verlangen en gefrustreerde gevoelens.

The New Electric Ballroom gaat over de angst om te leven en lief te hebben. De vergelijking dringt zich op met wat in Japan de ‘hikikomori’ gaan heten: steeds meer jongeren onttrekken zich aan de samenleving en sluiten zich op in hun kamer. Ze kunnen de enorme druk van de buitenwereld niet meer aan en hun sociaal contact verloopt veelal via sociale media.