De cirkel tussen Sjostakovitsj, Haydn en Schubert rond

Sjostakovitsj' muziek lijkt in een grijs vacuüm te bestaan. Mineur, majeur, boos, blij, oprecht, ironisch: het lijkt allemaal op elkaar. Dat maakt de muziek niet minder spannend - integendeel, want je weet eigenlijk nooit zeker in welke staat je je bevindt. De echo van Haydn klinkt honderden jaren later nog altijd door in de vorm van de muziek, maar daar houdt het wel op. Haydns muziek is niet grijs, eerder zwart/ wit. Schubert was net zo duidelijk, maar waar je bij Haydn nog weet waar je over een paar minuten gaat zijn kan Schubert ieder moment op volle snelheid links afslaan. En zo is de cirkel naar Sjostakovitsj weer rond.