Met musicoloog op de dwaalsporen van Satie

Erik Satie ontving nooit thuis bezoek. Wel ontving hij veel brieven, waarvan bekend was dat hij ze altijd beantwoordde. De verbazing was dan ook groot toen zijn vrienden kort na zijn dood veel van hun brieven in zijn huis aantroffen, maar allemaal ongeopend. Francis Poulenc was één van die brievenschrijvers. In Satie’s muziek, bij wie de grens tussen het absurde en het mystieke flinterdun was, herkende hij veel van zichzelf. Sterker nog: samen met zijn vakbroeders van de Groupe des Six beschouwde Poulenc de oudere Satie als een geestelijk vader.

In deze lezing begeven we ons, samen met Poulenc, op de dwaalsporen van Satie, die ons ondermeer zullen leiden naar het Parijs van kort na de Eerste Wereldoorlog.