Uitbreken uit “de gesloten kathedraal van de conventionele muziek”

Antonii Baryshevskyi wijdt een solorecital aan avant-garde muziek uit Kyiv in de jaren zestig van een groep componisten die de Hongaar György Kurtág bewonderend prees om hun unieke eigen stijl. 

Valentin Silvestrov en een groep jonge collega-componisten bestuderen in het diepste geheim partituren en opnames van Westerse avant-gardemuziek, die in het sovjet-regime streng verboden was. Het spoorde hen aan om een revolutionaire muzikale taal te ontwikkelen en meesterwerken te schrijven, die nu nog zelden klinken, maar waar Baryshevskyi graag een vurig pleidooi voor houdt. Een betere pianist voor dit unieke repertoire is moeilijk te vinden.

De composities die destijds alleen in privé-kringen konden klinken, vertegenwoordigen een cruciaal moment in de Oekraïense muziekgeschiedenis: het moment waarop componisten, in Silvestrovs woorden, probeerden “uit te breken uit de gesloten kathedraal van de conventionele muziek.”