Gorgelende gedichten over de beloften van het lichaam

Zea brengt een hypnotiserende mix van gitaar, cello, klarinet en drums, waarin ritmes en tonen een minimale trance vormen. Met zijn moedertaal, de taal van de androïde, vertolkt hij gorgelende gedichten over de beloften van het lichaam, tijd, verbinding en de urgentie van het leven. Elk nummer is een poëtisch gevecht dat pijn verdrijft en de tijd uitrekt. 

DUFFHUES presenteert zijn elfde album It Has No Face, een collectie donkere, introspectieve songs over oorlogsstokers, despoten en apocalyptische visioenen. Zijn muziek combineert tragiek, melancholie en absurdisme met scherpe observaties van de hedendaagse wereld.