De grenzen tussen fictie en realiteit vervagen waarbij een onheilspellend gevoel heerst

In The Second Woman herhaalt Georgina Verbaan één scène 100 keer gedurende een periode van 24 uur. Tegenover haar staan 100 verschillende mannelijke, queer en non-binaire deelnemers uit de lokale gemeenschap. In elke scène ontmoeten de twee spelers elkaar voor het eerst op het podium. 

De scène, die ongeveer 10 minuten duurt, gaat over een vrouw en haar partner. Hun relatie heeft zijn creativiteit, romantiek en vitaliteit verloren. Er komt een man binnen. We weten net zo weinig over hem als de actrice. De intense en intieme uitwisseling tussen haar en de deelnemer culmineert in een uiteindelijke keuze: 'Ik hou van je' of 'Ik heb nooit van je gehouden.’

Het decorontwerp en de live beelden zijn geïnspireerd op de Amerikaanse onafhankelijke cinema van de jaren 70 en de geschiedenis van het melodrama voor vrouwen, als een genre dat vrouwen op een stereotiepe manier portretteert.

Op het podium vliegen de vonken ervan af, de grenzen tussen fictie en werkelijkheid vervagen en het gevoel van opwinding en angst is voelbaar.  The Second Woman vindt gelijktijdig plaats als voorstelling op het podium van ITA en op het scherm in Koninklijk Theater Tuschinski.