Sue-Ann Bel
De We Are Public Awards is een statement voor herrieschoppers, omdenkers en anderskijkers; grensverleggende makers die de wereld op scherp kunnen zetten met film, dans, muziek, theater, kunst en alles wat daartussen zit. We Are Public omarmt ze en geeft ze een podium. Letterlijk en figuurlijk.
Nominatie: Tour de Force Award
Genomineerd door: Ryan Djojokarso & Hali Neto
''No-nonsense speler en maker. Krachtig, kwetsbaar en urgent.''
Over Sue-Ann Bel
De Rotterdamse theatermaker Sue-Ann Bel (1993) met Surinaamse roots studeerde af aan de Mimeopleiding van de AHK. Onder de vleugels van Productiehuis Theater Rotterdam en Maas theater en dans werkt Bel als zelfstandig maker en speler en raakt ze geïnspireerd door het gezegde 'niet lullen maar poetsen' in haar werk.
Wie ben je en wat doe je?
Ik heet Sue-Ann Bel, geboren in Rotterdam met Surinaamse roots. Ik beweeg me langs performen en langs theater maken en ik schrijf. Ik probeer mezelf continu te bevragen welke vorm een concept/idee nodig heeft. Ik ben een dromer, ik ben sensitief rondom hetgeen ik naar buiten breng. Die sensitiviteit probeer ik steeds meer te omarmen want ik denk dat dit niet zo snel weggaat. Mijn mechanisme is om mijn gevoeligheid te beschermen door volledig in mijn masculine energie te opereren. Daar probeer ik nu meer balans in te zoeken.
Vind je dat er genoeg aandacht is voor jouw kunst?
Ja en nee. Ja, omdat ik op plekken aan de slag kan waar ik voel dat er ruimte word gemaakt voor mij. De uitdaging voor mij is om die ruimte te blijven durven opeisen en aangeven wat ik nodig heb. De uitkomst van die ruimte voelen is dat ik me gezien voel, het plezier van maken en spelen voel en de mensen om mij heen mij opliften!
Nee, omdat mijn eigen ritme van maken, onderzoeken, terugtrekken en terugkomen vaak zo het tegenovergestelde voelt in vergelijking met het subsidiestelsel. Als je het hebt over genoeg aandacht hebben voor hetgeen ik wil delen dan zou ik willen dat het subsidie systeem meer reageert op de maker/speler en daaromheen bouwt. Gelukkig heb ik plekken waar ik dit nu kan doen en of kan bevragen maar ik heb nog geen idee hoe dit in de toekomst is.
Hoe zie je de toekomst van theater in?
Moeilijke vraag.
Laten we opnieuw kijken naar de eisen van subsidie. Ik vraag mij soms af: wie reageert op wie? Als ik het als maker belangrijk vind om de lichamelijkheid van het werk voorop te stellen en mijn werk hieromheen bouw voor de tour of speelbeurten, lijkt het vaak alsof het buiten de boot valt en niet kan. Er wordt dan niet gekeken naar het werk zelf.
De toekomst wordt rooskleuriger als er meer geluisterd zou worden naar de maker. In de fase waarin ik me nu bevindt ervaar ik dat niet. Het zou goed kunnen dat ik daar in de toekomst mijn weg in vind of dat ik dit gevoel achter laat en meer mijn eigen ding doe. The universe will tell..
Ik gun mezelf wel meer rust, dat ik meer mag loslaten wat er om mij heen gebeurd. Het kan mij soms verstijven en als ik eerlijk ben heb ik daar helemaal geen zin meer in haha! Er zijn al genoeg stijve mensen in de wereld.
Beeld: Vincent van Woerkom, Ben van Duin, Bart Grietens, Kamerich & Budwilowitz
Ontdek mijn werk
