De grenzen tussen fictie en realiteit vervagen waarbij een onheilspellend gevoel heerst

In The Second Woman speelt Georgina Verbaan één scène 100 keer gedurende een periode van 24 uur.

Tegenover haar staan 100 verschillende mannelijke, queer en non-binaire deelnemers, allen amateurs. In elke scène ontmoeten de twee spelers elkaar voor het eerst. De scène van ongeveer tien minuten wordt niet gerepeteerd. Wat er op het podium gebeurt, is voor zowel Georgina als de tegenspelers net zo ongewis als voor het publiek.

The Second Woman gaat over een vrouw, Virginia, en haar partner, wier relatie alle creativiteit, romantiek en vitaliteit heeft verloren. De intense en intieme uitwisseling tussen Georgina en de man mondt uit in de keuze: 'Ik hou van je' of 'Ik heb nooit van je gehouden’. De man vertrekt. De scène eindigt en Georgina/Virginia moet de rommel opruimen. Langzaam, als in een ritueel, wordt de scène opnieuw opgebouwd, klaar om weer te beginnen. Door deze break-up scène honderd keer te herhalen worden de variaties en subtiliteiten in karakter en uitvoering versterkt en wordt duidelijk wat de chemie tussen de personages én de acteurs is.

Tijdens deze theatermarathon vliegen de vonken ervan af, de grenzen tussen fictie en werkelijkheid vervagen en het gevoel van opwinding en angst is voelbaar. Een hallucinerende filmische theaterervaring.  

Het decorontwerp en de live-beelden zijn geïnspireerd op de Amerikaanse onafhankelijke cinema van de jaren 70 en de geschiedenis van het melodrama voor vrouwen, een genre dat vrouwen op een stereotiepe manier portretteert. 

The Second Woman vindt gelijktijdig plaats als voorstelling op het podium van ITA en als een live screening in Koninklijk Theater Tuschinski.